Verlos ons van corona

Verlos ons van corona. Het wordt momenteel massaal gebeden in de tot postzegelhoofdjes op een beeldscherm gereduceerde kerkelijke gemeenschappen. Al “Zoomend” komt men samen en tracht de godheid te vermurwen. Een zinloze exercitie. Al zou het prachtig zijn als deze toverspreuk zou werken. Ben er namelijk, net zoals u, wel helemaal klaar mee. Het omzichtige gedoe, de anderhalve meter, kinderen die thuis moeten blijven en nu opeens half naar school kunnen, thuiswerken tot 1 september, geen kroeg, geen loge, geen sjoel. Hoe houden we dit vol? We proberen ons te verstoppen voor een virus, kán dat überhaupt? Zelf denk ik van niet. Corona is here to stay. Dit is de nieuwe griep, hier moeten we het mee doen, hartelijk gefeliciteerd en een strik erom. De komende decennia zal dit er gewoon bijhoren. Doen we er dan wel goed aan om ons proberen te verstoppen? Ik vrees dat we er niet aan ontkomen, dat we dit moeten doormaken. Anderhalve meter afstand houden slaat nergens op. Eén simpele windvlaag en de corona van de buurvrouw bouwt een nestje in je neushaar. We zijn een volk van schapen en luisteren eng-braaf naar de overheid. Linkse mensen die vroeger álles in twijfel trokken wat het kabinet predikte zijn nog wel het ergst. Voordat u gaat slaan: niet allemaal, maar ik vind het opvallend dat juist mijn linkse vrienden het bangst zijn, hun kinderen volledig en totaal wekenlang binnenhouden terwijl mijn rechtse vrienden er vrolijk op los discussiëren, naar buiten gaan en regels aan hun laars lappen. Wat u daarvan vindt mag u zelf weten, maar ik vind het opvallend, deze omgekeerde wereld. Misschien kunt u me uitleggen hoe dit kan, zelf begrijp ik er niets van. Maar Roelepoel, man van het midden, hoe sta je er zelf in? Ik gaf net al een voorzetje: ik twijfel aan de Zin van de regels. Ik vrees dat we hier sowieso niet van af komen, dat we het dus ook niet kunnen ontlopen en dat het dus ook geen zin heeft om ons ervoor te verstoppen. Corona weet ons te vinden en zal dat blijven doen. Wat moeten we dan doen? We kúnnen niks doen. Dus eigenlijk vind ik dat we ons leven weer moeten oppakken, onze ingestorte economie weer moeten stutten om te voorkomen dat we onszelf en onze nabestaanden in armoe storten. Een recessie ligt op de loer. Ben je kwetsbaar voor dit virus dan zul je er alles aan doen om te voorkomen dat je het krijgt en daarbij verdien je dan ook alle mogelijke hulp. Mijn vrees is echter dat het onontkoombaar is. Corona komt naar je toe deze zomer! En dat kan ook de zomer van 2022 zijn. Is dat fatalistisch? Ik denk realistisch. Hoe treurig ook. Virologen hebben het nu al over “de tweede golf” die eraan zit te komen. Tja. Als het op deze manier bekijkt kunnen we nog heel wat golven verwachten. Ik zou het ook geen tweede golf noemen, maar een voortzetting van de eerste golf. De golven in een zee staan ook niet op zich, als iets nieuws. Ze zijn niets anders dan onderdeel, uitingsvorm zo je wilt, van de gehele zee. Bioloog Midas Dekkers verwoordde het aldus in Humo: “Waar teveel mensen worden geboren, moeten genoeg mensen sterven. Niet als straf van God, maar als gevolg van de manier waarop Moeder Natuur haar huishouden bestiert. Hoe meer een diersoort in aantal toeneemt, hoe meer de natuurkrachten zich daartegen verzetten. In de meer dan drie miljard jaar dat er leven is op aarde, heeft nog nooit één diersoort het monopolie weten te grijpen. Zijn er te veel muizen, dan neemt het aantal uilen toe. Zijn er te veel mensen, dan stijgt het aantal vijanden van de mens. In dit geval is een coronavirus de boosdoener.”
Zo zie ik het ook. Dat wil niet zeggen dat we op onze handen moeten gaan zitten en mensen moeten laten creperen. We moeten vechten voor onszelf en onze naasten. We kunnen niet anders en we wíllen niet anders. Ik vrees alleen dat het weinig zal uitmaken: dit is wat het is. Lieve mensen, ik wens jullie gezondheid en een lang leven.

Spierpijn

Ben net terug van mijn eerste rondje “hardlopen” sinds 30 jaar. Hardlopen staat tussen aanhalingstekens. Niet omdat het een citaat is maar omdat de sportieve activiteit die ik verrichtte er niet uitzag als hardlopen. Zelf kan ik niks meer zien vanwege de dansende zwarte vlekken vóór en het zweet ín mijn ogen, maar ik vermoed dat de omstanders, die nu met een dubbele hernia en een natte pantalon van het lachen nog liggen na te schokken op hun sofa, een soort Jabba de Hut - zeg maar een reuzenpad - aanschouwden die over de Almeerse klinkers zwalkte. Elke stap liet een krater achter in de kinderkopjes door 150 kilo lillend vlees dat zich dreunend verplaatste door de wijk, autoalarmen gingen af, katten gingen krijsen, honden huilen. Een enkel raam maakte zich minachtend los uit de sponningen en spatte in het schamele voortuintje uiteen, mijn schande met duizend scherven benadrukkend. Nu zit ik dus in mijn Coronafauteuil, waar ik al in zit sinds de uitbraak van het coronavirus. Gelukkig ben ik zelf gezond, want ik begrijp dat je anders van Staatswege wordt geregistreerd, dat je vrienden en kennissen je kunnen aanmelden voor de corona-app, wellicht krijgen ze er zelfs een vergoeding voor, zodat je als zodanig melaats verklaard wordt en met ratel en puntmuts je rondje moet “hardlopen”. Het blijft me vooralsnog bespaard, B’’H. Dus corona doet ook goede dingen. Ik bedoel: ik sport nu. Ook al is het de schuld van corona dat ik 225 kilo weeg inmiddels. Kanderookniksandoen. Je moet thuisblijven dus ik werd wel gedwongen om eten te bestellen. Groente wordt slap in zo’n warmhoudbak achterop een Tomos, dus dan maar weer 24 kipstukken van de KFC of Febo. Gefrituurd in plantaardige oliën hoor, dus dat is ook groente. Zucht. Werkelijk niets blijft mij bespaard. Nu heb ik spierpijn, misschien sterf ik alsnog door de corona vanwege kramp in mijn vroeger prachtige kuiten. Nu lijken het wel van die anti-terreur palen die voor de sjoel staan, jeweetwel, die Allah of Adolf is groot gillende inteeltiërs moeten tegenhouden die met hun opgevoerde Simca door de hekken, de grachten en het kogelvrije glas mitsgaders de betonnen muren van de synagoog willen scheuren teneinde zichzelf benevens onze kindjes op te blazen. Maar dan heel bleek en met een zwarte vacht. Die kuiten. Gelukkig zitten de islamo-fascisten nu ook thuis met hun mondkapje op grienend voor moeder de vrouw kebab te schillen of piepers te jassen. Dus corona brengt de wereldvrede een stukje dichterbij! Moge alle antisemieten deze ziekte krijgen. Vooral die besmetbak die zich alwéér vergreep aan Restaurant HaCarmel. Over de al weken hermetisch gesloten sjoel gesproken: gisteren (31 mei) werd kind 4 dertien. Bar Mitswe-boy kreeg geen feest in sjoel, dus we maakten er thuis wat van met online bestelde cadeautjes (een koffer cassettebandjes en een radiocassetterecorder met ingebouwde CD-speler) en 2 lieve vrienden die we nog wél zien. De oudste zoon had een cake gebakken, terwijl zijn engel van een vriendin hem telefonisch instructies gaf. Die meid is een goudklompje van geduld. “Nee gozer, geen kruidnagel in het beslag doen.” Helaas was de cake pas klaar toen iedereen alweer in bed lag, maar de intentie telt en ik was de schlamazzel die rond middernacht de cake met citroenrasp, maanzaad, anijszaad, mosterdzaad, quinoa en kaneel mocht proeven. Volgens mij zat er ook lever in. Oh ja, je leert elkaar beter kennen tijdens deze pandemie. Zoonlief houdt dus van kokkerellen, de citroenrasperd. Dat heeft hij van mij. Alleen kan ik het niet. Mijn maaltijden zien er steevast uit als cement, hondebraaksel, slangeneieren of paarse stopverf. Nadeel is dat ik vermoed dat er al heel wat meer echtscheidingen zijn aangevraagd, delen van partners in kliko’s zijn beland zo her en der over de wijk verspreid, kinderen in bossen zijn achtergelaten, al dan niet aan bomen geketend, mensen vrijwillig met een mondkapje op onder een brug zijn gaan wonen. Hou vol mensen, blijf lachen - al klinkt dat wat gesmoord vanachter een mondkapje - want alles komt goed. Hoop ik.