Als je zoals ik gezegend bent met een half dozijn kinderen, dan heb je uiteraard veel mazzel: ze werken allemaal keihard mee om van ons rijtjeshuis een gezellig bedoeninkje te maken. De één poetst, de ander zuigt, weer eentje maakt zingend de overwerkte toiletpot schoon en het blijft ontroerend wanneer je ze ruzie ziet maken wie dit keer juichend de beschimmelde badkamer mag schoonmaken.
Lees verder op de site van het Algemeen Dagblad.
Er start een nieuw jaar en ik kijk er erg naar uit. Na een jaar van afzien, geen klanten bezoeken, alleen maar thuiswerken met een kleuter op schoot komt er weer lucht. Als de regering zich minder laat leiden door angst en de drang om te bepálen hoe we nu moeten leven. Als we weer adem kunnen halen en elkaar kunnen ontmoeten, zonder krampachtig afstand te houden, zonder te vragen hoe iemand begroet wil worden. Covid is een nare ziekte, maar de maatregelen waren extreem. Hoeveel mensen zijn niet uit het leven gestapt omdat ze hun bedrijf naar de gallemiezen zagen gaan, of gewoon verkruimelden van eenzaamheid omdat ze niemand meer zagen en hun omgeving zagen vervagen aan een horizon van angst en wantrouwen? Kwetsbare kinderen die gedwongen weer thuis woonden, in een kwaadaardige omgeving? We zullen er de komende decennia nog de wrange vruchten van plukken vrees ik. Maar nu een nieuw jaar, hopelijk kunnen we enigszins herstellen van de averij die we opliepen. Voorkomen dat de schade nog groter wordt door de tweedeling die naakt, het onderscheid dat gemaakt gaat worden door hen die wel meegaan in de stroom die de rijksregering heeft bepaald en hen die zeggen: neen, dit kan ik niet. Laten we elkaar respecteren in de keuzes die we maken, terwijl we ook gewoon rekening houden met elkaar. Volgens mij hoeft het niet moeilijk te zijn maar de polarisatie is erg groot: 2 groepen die vol woede naar elkaar kijken en elkaar veroordelen en een kleine minderheid die begrip heeft voor beide kampen: de schapen en de wappies. Niemand is een schaap en niemand is een wappie. We zijn allemaal mensen die vanuit ons hart keuzes maken, allemaal in vertrouwen dat wat we doen het juiste is. Rosj hasjana en jom kippoer zijn bij uitstek dagen dat we hierbij stil staan. Hoe staan we in het leven? Hoe staan we tegenover onze medemens en tegenover de Eeuwige, welke Naam we Die ook geven? Hoe staan we tegenover onszelf: kijk jezelf in de ogen als je voor de spiegel staat. Kun je jezelf aankijken? Ben je oprecht en echt en hoe kijk je naar je medemens? Als mensheid zijn we broeders en zusters van elkaar en géén rivaliserende bendes. Kijk je broer aan en je zus. Zie de worsteling met het leven ook bij hen en reik elkaar de hand: ik begrijp je ook al maak je andere keuzes dan ik. Je overwegingen zijn zuiver en ingegeven door de wil het goede te doen. En jouw plek onder de zon (of onder de maan), je verhouding tot de Eeuwige. Wie is dat eigenlijk? Is het misschien een afspiegeling van je Hogere Zelf, de Bron waaruit je voortkomt? Sta je in de rechte verhouding daartoe? Voor mij zal het nieuwe jaar meer nog dan anders bestaan uit bewustzijn en bewust-zijn. Dat is dan ook mijn wens voor jullie allemaal: een blik in je eigen ziel en in die van de ander. Dat werkt verbindend en zal de overtuiging brengen dat we allemaal, op onze eigen manier bezig zijn te werken aan een betere wereld. Moge je worden ingeschreven voor een goed jaar, vol verbinding en harmonie. Moge het zoet en vreugdevol zijn en moge de Eeuwige ons allemaal rijkelijk zegenen in 5782.
Eerder gepubliceerd in het eerste NIW van 5782.
