Heftige titel nietwaar? Staat in geen verhouding tot hetgeen
me laatst gebeurde en wat ik hieronder zal trachten te verwoorden. Toch kwam
dit als Kop in mijn hoofd op, vergeeft u mij svp.
Niet alleen normale mensen zijn actief op internet. Ook de
joodse Nederlander laat zijn sporen na op het wereldwijde web. Mensen zijn druk
op Hyves, op Twitter, maar ook op LinkedIn. Facebook is zelfs een joods dorp.
Heel gezellig, heel zakelijk, deels persoonlijk, deels allemaal flauwekul.
Kijk ik naar mijn eigen activiteiten dan ben ik op Twitter
bijvoorbeeld druk met tweeten over onzinnige dingen als mezelf en hele
belangrijke dingen als mijn collectie draaischijftelefoons, mijn pogingen door
de katten aangevreten muizen te redden en mijn gezin.
Hyves heb ik niet meer, dat werd zelfs mij (jaja
onvoorstelbaar ja) te infantiel, ik houd me nu ledig op Facebook en dan is er
nog voor mijn kleine 500 intieme zakelijke contacten die me door en door kennen
en van me houden zoals ik ben: LinkedIn.
LinkedIn dus. Een paar week geleden spitte ik mijn
e-mailbestand eens door en kwam daar een oude kennis tegen, laten we hem voor
de vorm Abe van ‘t Schip noemen. “Abe” heeft het goed gedaan, werkt al jaren in
een ver warm land waar ze gekke kriebelige lettertjes van rechts naar links
opschrijven, het gaat hem voor de wind en hij verdient centjes als majim.
Hetgeen hem gegund is uiteraard.
Dus ik Abe uitgenodigd om met me te “connecten” via
LinkedIn.
Helaas pindakaas, dat leek hem geen goed idee. Hij had namelijk
gezien in mijn CV, dat ik werk voor het NIW en vond (ik citeer): “Klinkt
misschien een beetje lullig, (..) Het woord jewish sluit hier iets teveel
deuren, (..) volgens mij is het onverstandig om jou toe te voegen. (..) Tot
zover de statement dat ik niet meedoe aan discriminatie... ”
Dit voelde heel apart. Je vindt iemand een goeie gozer, je
hebt al jaren een beetje contact met elkaar via Facebook, hij heeft nog bij je
broer in de klas gezeten en dan dit. Een beetje (ik creëer, chargeer): “Ik
wil niet met jou spelen want mijn nieuwe vriendjes vinden jou stom. Dus moet ik
jou ook stom vinden en mag je niet in mijn LinkedIn Vriendenboekje want anders
vinden ze mij misschien ook een beetje stom en willen ze geen knikkers meer aan
me geven.”
Werkelijk. Ik werd niet eens boos. Zat een paar dagen te
piekeren over een gevat antwoord, maar zelfs ik, nooit verlegen om een
kwinkslag, viel gewoon stil.
Ik heb het op Twitter geplempt, registreerde daar de
verontwaardiging bij velen (altijd fijn als anderen wél plaatsvervangend boos
kunnen worden) en liet het daar zo’n beetje bij. Ik verwijderde hem nog wel
even als Facebookvriendje, HAHA, dat zal hem leren! (Of meer geld opleveren.).
Terugkomend op de vreselijke kop boven dit stukje. Totaal
buiten proporties. Maar toch:
Een volk dat voor zijn antisemitische broodheren zwicht,
zal meer dan faceboekvriend en geld verliezen... Dan dooft het licht…..
Gepubliceerd op de site van de Joodse Omroep, juni 2011