Wanneer u dit leest zijn de verkiezingen achter de rug en weet u wie de winnaar is. Dat is voor mij een vreemde gewaarwording want ik heb natuurlijk nu nog geen idee. Uiteraard heeft u net zoals ik op Lijst 37 gestemd, de nummer 10. Die arme Paul Damen… Hopelijk hebben ze in de Tweede Kamer der Staten-Generaal een speciale stoel voor hem laten maken, extra breed of voordeliger: twee stoelen naast elkaar. En om er voor te zorgen dat zijn klompvoetjes met de jubeltenen niet bungelen als Mussolini aan een tankstation - eventueel voorzien van een stoofje. Het valt niet mee om door het leven te moeten gaan met zulke korte dikke stompjes van beentjes. Als hij niet koosjer was geweest hadden we gezegd: hammetjes. Ik zie nu al het geschrokken gezicht van de kamervoorzitster voor me wanneer hij zijn vlagje opsteekt om gezien te worden. Ya Allah, Damen wil het woord! Zonder gekkigheid, uiteraard kreeg de Partij voor de Republiek geen enkele zetel. Die voorspelling durf ik wel te maken. Zoveel mensen hechten in Nederland geen waarde aan democratie op z’n eenentwintigsteëeuws. De meerderheid wil nog altijd liever een feodaal stelsel en klappen op koninginnedag hun handjes stuk voor den Koning. Wat overigens best sneu is want dan zijn ze mooi 3 dagen te laat. Dus respect voor Paul Damen, voor iedereen die zijn/haar/onbestemds idealen volgt en wat dóét in plaats van alleen maar te twitteren dat alles slecht en stom is. Zelf ben ik natuurlijk ook een held, ik was van zins helemaal naar het perfide Mokum af te reizen om op Paul te kunnen stemmen, aangezien hij in mijn eigen woonplaats niet op de lijst stond. Uiteindelijk ruilde ik met een van mijn vele ontstellend knappe Amsterdamse vriendinnen: zij stemde voor mij op mijn Paul en ik stemde in Almere namens haar op haar SGP. Noem het een lijstverbinding. Uiteraard droeg ik zwarte kousen tot aan mijn knieholtes. Sokken om eerlijk te zijn, mijn beentjes zijn ook van die korte hammetjes.
Niet alleen ik mocht stemmen! Nog een paar miljoen andere onbelangrijke Nederlanders mitsgaders een paar héle belangrijke: mijn 2 oudste kindjes. 18 en 19 zijn ze dus het mocht! Mooie gesprekken hadden we erover. Wie o wie zou het gaan worden bij hun Eerste Keer? Eentje dacht aan de Partij voor de Dieren, want dieren kunnen dit land beter besturen dan mannen. Helaas, helaas, nebbisj: daar kwam het NIW. Geen PvdD. Dan merk je dat de keuze toch echt wel in hoge mate bepaald wordt door de Judenfreundlichkeit van de partijen. En natuurlijk hun kijk op het Midden-Oosten. We hadden er vele mooie gesprekken over. Zoonlief is er inmiddels, 3 dagen voor de verkiezingen, helemaal uit. Dochterlief twijfelt nog, dus ik moet nog even flink op haar inpraten. Geintje: ik ben trots dat ze allebei zélf nadenken en jong als ze zijn hun eigen keus maken. Dat ze daarbij hun mesjoggene pa een beetje meewarig aankijken met zijn splinterpartijtje is helemaal goed. Als je kinderen meewarig naar je kijken besef je dat ze volwassen worden, baroech Hasjeem. Ben ook al vaak BOOMER genoemd, moet nog even opzoeken wat dit compliment betekent, vast iets moois.
Persoonlijk hoop ik dat we nu een kabinet krijgen dat uitstijgt boven ego’s. Eerlijke mensen die luisteren in plaats van praten en die durven benoemen wat krom is en recht wllen maken wat recht moet, zonder zich te verliezen in wollig politiek gezwets. Die zien wat er gebeurt in dit land, wat nodig is om onze economie, de toekomst van onze kinderen te redden. Het zal ongetwijfeld vergeefs zijn, maar rasoptimist die ik ben: ik blijf erop hopen.
Eerder gepubliceerd in het NIW van 19 maart 2021.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten