Poeriem is leuk

Poeriem is gein. As simple as that. Lachen, gieren, brullen. vooral voor de mensen die me die dag meemaakten in pak em beet 5762. O, wat hadden ze een lol. Ze waren weliswaar niet Joods, maar hadden pret voor minjan. Roel ging met de misjpooche Poeriem vieren, jawel! We hadden ons echt geweldig uitgedost: mijn koningin als koningin, mijn erfprinsje als piraat en ikzelf als ene wonderschone dame. O ja. Met oorringen. Met gaatjes. Attenoye wat dee dat pijn zeg. Die gaatjes waren al 15 jaar geleden dichtgegroeid maar ik moest ze zonodig weer met mijn eigen puberale oorringetjes doorpriemen. Gloeiende oorlellen. Lekker dik en prachtig rood. Ik had de mooiste jurk aan waar een jongetje van dromen kan en was erg leuk opgemaakt. Als was ik een blinde leprapatiënt met spasmen en Korsakov die op zichzelf een sekseoperatie had toegepast. Maar goed, gein zouden we hebben. Wij met z’n drietjes (nog slechts één kind!) in de Trabant. Jawel, ik reed Trabant. Een P60 Kombi DR-16-95 uit 1963. Wat een pret! Hij wilde niet starten. gebeurde me nooit. Wat te doen? Ik denk: ik step hem aan. En ik stepte en ik dacht: nu ben ik doof. Nog nooit zo’n ontploffing gehoord. Alle ruiten in Zwolle rinkelden in hun stopverf. Ruiten zonder stopverf bogen naar binnen. Schreeuwende kinderen, blaffende honden, huilende vrouwen. Wat een knal! De uitlaat finaal doormidden, maar hij reed! Een prachtig rauw geluid blafhoestte over ons pleintje. Opeens had ik een 24 pk sportauto! Gevolg: iedereen kwam kijken. Al die karbonadekauwende buren, voor wie we toch al een curiositeit waren, stonden om mijn Trabi heen. Koningin Esther had zich inmiddels ín het dashboardkastje verstopt. Met al dat volk werd tootootje zo verlegen dat-ie spontaan afsloeg. Ja, we hadden GEIN. Heel veel GEIN. Gloeiende. Nog nooit zoveel gereformeerden zien lachen. Kijk, dat kunnen ze dus wél! Weer wat geleerd. Ik starten en starten, de straat stond blauw van de onverbrande olie. Duwen! Ik ging duwen. Heb je wel eens een auto aangeduwd? Ja? Ook met een jurk aan? Nou, ik trapte dus op mijn jurk, die scheurde van mijn bips en ik viel met mijn voorhoofd op de bumper. Daar lag ik; in een te krappe panty. met knalrode oorlellen en een deuk in mijn bumper. Het werd een onvergetelijke avond. Ik bleek de benzinekraan niet te hebben opengedraaid. Niet lang daarna zijn we verhuisd.

Eerder gepubliceerd in het NIW, 2007