Nou nou nou! Er was weer genoeg te beleven de afgelopen weken. Dus laat ik maar eens een heerlijk positief stuk schrijven, de wereld is mooi en lacht ons toe! Eerst hadden we natuurlijk de presidentsverkiezingen, waarbij die doerak van een Trump het zo moeilijk had. Poeh nou! Het zal je maar gebeuren toch! Je weet dat je gaat winnen, dat het Volk van je houdt en niet zonder tranen in de ogen naar je toespraken kan luisteren, wordt je er zowaar ingeluisd door zo’n ellendige rooie raddraaier! Om van te stampvoeten zo oneerlijk. Uiteraard is er gefraudeerd bij de verkiezingen. Dat gebeurt bij alle verkiezingen, dat overleden mensen stemmen. Of mensen opeens gekloond blijken en 2 keer hebben gestemd. Dat deze tientallen valse stemmen je dan van je overwinning beroven is een hard gelag. Ik zag al voor me hoe op 20 januari even ná de noen een trompetterende Trump jammerend door de National Guard uit zijn ovalen kantoortje zou worden gesleurd, de oranje haardos verward, de panden van zijn 1000-dollar-jasje flapperend in de wind, de hakken van zijn krokodillenleren schoenen in cadans met zijn krokodillentranen stuiterend over de trottoirtegels… Helaas, het mocht niet zo zijn. Uit landsbelang gaf hij aan dat er een overdracht van kennis en dus ook van macht zou kunnen gaan plaatsvinden. Uit landsbelang he, want uiteraard heeft hij nog steeds gewonnen. Ik vermoed dat hij op de avond voordat opa Biden het Witte Huis zal betreden met stille trom zal vertrekken. Trump, trompetter, trom. Je zou er bijna een gedicht aan kunnen wijden. En waarom ook niet? Ach vinden allen mij nou stom, ik deed mijn best, ik deed het erom. Vier jaar lang blies ik de loftrompet, op mezelf, de Russische marionet. Samen met mijn Ivank’, ervaar ik nu enkel stank voor dank. Het volk koos Biden en zal nu vrees’lijk lijden. Groetjes van Sint en Piet. O nee, die laatste mag ook al niet. Afijn, ik geloof niet dat er een groot dichter aan mij is verloren gegaan. Ik hoop voor Joe Biden op veel wijsheid de komende jaren, mocht hij die overleven. Ja, ook hij leest Volzin, anders zou het onzinnig zijn mijn wens hier te plaatsen. Tot zover Amerika, terug naar de studio in Hilversum. De jongelingenvereniging van het Forum voor Democratie deed van zich horen! Dan gaat mijn joodse hart altijd sneller kloppen, want als je iets over je JFVD hoort dan weet je dat het over jou gaat! En inderdaad, allerlei antisemitische smeerlapperij vloog ons tegemoet (“joden duwen vrouwen in de prostitutie”), haat ook tegen mensen van kleur (“strontgezichten”) - ik hoef alles hier gelukkig niet te herhalen, u heeft het zelf vast al gelezen. Thierry werd er erg verdrietig van, niet om hetgeen zijn boreale uileneieren van Minerva hadden uitgebraakt, neen, hij plengde zilte tranen omdat het allemaal niet eerlijk was en dit ten koste ging van de tientallen leden die wél lief waren. Hij knuffelde Frederik “Freek” Visser nog eens uitbundig en stapte op. Ik had ooit een collega die op zo’n moment placht te zeggen: Superdoei! Ik doe er lollig over, maar dat is het natuurlijk geenszins. Antisemitisme is geen grap en blijkt telkens weer de kop op te steken, niet te stuiten. Dat baart zorgen klinkt alsof die zorgen er nog niet waren. Welnu, die zorgen waren allang geboren. In deze context wil toch ook de cartoon van Jip van den Toorn noemen die in de Volkskrant stond op 22 november. Een huiselijk tafereeltje, er komt geen Zwarte Piet maar een grootgeneusde nepjood binnen die met diamanten strooit. Hij roept: die (pijpe-)krullen komen door de regen. Alhoewel de boodschap helder is: het racisme dat aan Zwarte Piet kleeft mag je niet bagatelliseren, net zoals je antisemitisme niet mag bagatelliseren. Maar kom op jongens, kies eens een andere groep. Was een bebaarde terrorist met een kromzwaard niet net zo leuk geweest? Wellicht had dan de betreffende cartoonist moeten onderduiken, dat is nu niet het geval.
Rest mij nog te wijzen op het naderen lichtjesfeest: chanoeka! We vieren de overwinning op het antisemitisme, hoe toepasselijk is dat. Ik wens ons allemaal een begripvol 2021.
Eerder gepubliceerd in Volzin, editie 12-1 2020-2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten