dinsdag 1 september 2020

Valentijnsdag

Eigenlijk wilde ik het dit keer met u hebben over Tu b’Av. Een joods feest waar u nog nooit van hoorde en ik ook niet. Mega-interessant dus! Nou nee. Er is geen klap aan. Gewoon een soort joodse Valentijnsdag, van oudsher gevierd bij het begin van de druivenoogst. In het wit geklede giebelende maagden (nou ja, ongehuwde meisjes dan, maagden bestaan natuurlijk al niet meer sinds de jaren ‘60) dansen door de straten met linten en andere oubollige attributen om de jongemannen te bekoren en te verleiden tot kusjes tussen de trosjes. Moet er nu al vreselijk om gapen. Je zou er plaatsvervangend je enkel bij verzwikken. Lig je dan in de witte soepjurk die je aan moest van moeder. “Hij was nog van oma lieverd, doe je d’r voorzichtig mee?” De druivenoogst begint dus met huppelende ouwe vrijsters maar wordt afgesloten met Jom Kippoer. En daar heeft u, belezen en erudiet mens dat u bent, wél van gehoord. Helaas, Jom Kippoer valt in een andere maand dus daar schrijf ik te Zijner tijd wel over. Tu b’Av dus. Spreek uit: Toe baf. Nou, toe baf or not toe baf, dit lijkt me wel weer voldoende over Tu b’Av. O ja, het valt op de 15e Av en er wordt veel getrouwd op die daf. Eh, dag. 


Mijn hoofd staat naar andere zaken, het uwe wellicht ook. We kregen de afgelopen maand weer een stevig stukje overheidsbemoeienis over ons heen. Dat is een mild woord voor staatsterreur. En dat is weer een sterk woord voor: inperking van de persoonlijke vrijheid. Ik maak me daar zorgen over. Het gebeurt stap voor stap, er wordt gezaaid en langzamerhand wordt er geoogst. Mensen worden bang en opstandig wanneer er wordt gespeeld met termen als verplichte vaccinatie, verplichte quarantaine, verplichte mondkapjes. Drink je een biertje in een kroeg: je moet je laten registreren. Was je in de kroeg en had je corona? Gaat de kroeg een halve maand dicht.  Een cordon van 20 agenten bewaakt een supermarkt in Noord-Deurningen. En net zoals van Tu b’Av had ik nog nooit van die plaats gehoord. Een gewoon dorp in Twente, de dorpsbewoners protesteerden tegen het machtsvertoon en de ondernemer zat in zak en as. Eigen schuld, dikke bult? Ik vind van niet. De beste man deed wat hij kon in zijn nauwe supermarkt. Laat de mensen dan ook de keuze daar wel of niet hun krop andijvie en zak piepers te halen. Medelijden heb ik met die 20 agenten, die daar met de armen over elkaar gezag staan uit te stralen. Ze lijken me elders harder nodig. Ondertussen in Den Haag: 34 parlementsleden knijpen er tussenuit om het democratische proces aangaande de beloning van onze zorgverleners te frustreren. Ze hadden de blaren nog op de handen van het klappen voor de verplegers. Een man bij mij in de straat, vroom katholiek en herstellend kankerpatiënt, loopt voortdurend en overal en altijd met een mondkapje. De angst regeert. Rutte reageert. 


Er wordt ons een schijnveiligheid opgedrongen die ons (vermoed ik) koest moet laten houden en een safe gevoel moet geven. De grap: het werkt niet en het is niet houdbaar. Je ziet nu al dat mensen opstandig worden en zich de straat op begeven, waar de hermandad ze opwacht óf zich juist als bange konijntjes (en dit bedoel ik niet oordelend, enkel beeldend) in hun holen terugtrekken, bibberend wachtend tot de coronawolf voorbij is geslenterd. Het is allebei begrijpelijk. Dat daarnaast onze Staat (ja, staat mét hoofdletter. Een jaar geleden zou ik nog “overheid” hebben geschreven, maar die tijd is voorbij) ons beperkende maatregelen oplegt is niet te verkroppen. Onze democratie loopt gevaar, onze economie stort in, de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen is ongewis. En het is helaas erg eenvoudig: corona is here to stay. Ze hoort er bij als griep en verkoudheid. Ze zal ontwikkelen, muteren en uiteindelijk zal ze afzwakken. Verdwijnen zal ze niet. Ben je er bang voor? Bescherm jezelf. Heb je geen angst? Doe je ding, uiteraard rekening houdend met je medemens. Zo voorkomen we een totale sloop van ons land, qua democratie én economie. Ik vrees dat we nog wel even gebukt zullen gaan onder de maatregelen. Was het maar gewoon elke dag Tu b’Av.

Eerder gepubliceerd in Volzin 2020.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten